ابو منصور سَبُکتَکین ملقب به ناصرالدین یکی از فرمانروایان غزنوی بود که در نیمهٔ دوم قرن چهارم هجری می‌زیست. او یکی از غلامان ترک‌تبار آلپ تکین بود که به مناصب بالا ارتقا یافته و داماد او شده بود. جانشینان آلپ‌تکین پس از مرگ او (۳۵۱ ه.ق) کاری از پیش نبردند و سبکتکین در سال ۳۶۶ هجری آنان را کنار زده و جایشان را گرفت. از این هنگام بر سرزمین‌های زیر فرمانروایی غزنویان افزوده شد. هر چند که سبکتکین به پیروزی‌های بسیاری به‌خصوص در سرزمین سند به دست آورد ولی همچنان اطاعت ظاهری خود را نسبت به فرمانروایان سامانی زمان خود ابراز می‌داشت و فرمانروایی مستقل به شمار نمی‌آمد. او در سال ۳۸۷ هجری مرد و پسرش اسماعیل را که از دختر آلپ‌تکین بود به جانشینی خود برگزید ولی پسر دیگرش محمود که در خراسان مقام سپه‌سالاری داشت بر برادر چیره شد و به فرمانروایی رسید.

منابع[ویرایش]

صفا، ذبیح‌الله، تاریخ ادبیات ایران(جلد یکم)، انتشارات فردوسی، چاپ